खचाखच दर्शकहरुले भरिएको सर्वनाम थिएटरको हलभित्र एउटा मुर्ती मञ्चको विचमा विराजमान थियो । हलमा पसेको करिब १०-१५ मिनेटपछि नाटक सुरु भएको घोषणा गरियो, त्यसपछि अचम्म भो बिस्तारै मञ्चमा रहेको कपडाले बेरिएको सेतो मुर्ती चलमलाउन थाल्यो । अघि देखि मुर्ती हो भनेर मानिएको र मञ्चको बिच भागमा त्यस्तो मुर्ती किन राख्याहोला भन्ने सोचिराको बेला, केही मुखुण्डोधारीहरु आएर उक्त मुर्तिमा बेरिएको कपडा धमाधम खोलिदिए।
नाटकमा कलाकारले भोग्नुपर्ने समस्या र फिल्म उद्योगमा छाएको विकृतिहरु छताछुल्ल पारिदिएकोछ । नाटकमा कलाकारको पिडा दर्शाइएकोछ, तर ती कुराहरु नै दर्शकको लागि हँसाउने गतिला खुराक बनेकाछन् । नाटकको सुरु देखि अन्त्य सम्म हाँसेको हाँसेकै भइन्छ । यसर्थ यसलाई ‘कमेडी ड्रामा’ पनि भन्न सकिन्छ । केही वर्ष पहिले गुरुकुलमा “बादशाहको लुगा” हेर्दा जति हाँसिएको थियो, “ओह! स्टार दुनियाँ” हेर्दा त्यसभन्दा नि धेरै हाँसियो । फिल्मी शैलीमा बोलिने सम्वाद, अनि फिल्मी शैलीको हाउभाउले कतिपय दृश्यमा पेट नै दुख्नेगरि हाँस्न पाइन्छ ।
नाटक हेर्दैजाँदा कहिँ कहिँ आफैँसँग साक्षात्कार गर्न पुगिन्छ । उनीहरुले गरेका संघर्ष र उनीहरुले देख्ने गरेको सपनाबाट हामी पनि गुज्रिएकाछौँ, किनकी हामी पनि फिल्महरुबाट अति नै प्रभावित हुन्छौँ । स्लो मोसनमा देखिने दृश्यहोस् वा एउटै कुरा तिन पटक देखाइने दृश्य हुन्, यी सबैकुराले हामीलाई कहिँ न कहिँ छोएकैहुन्छ ।
अनुप बराल निर्देशित “ओह! स्टार दुनियाँ” फिल्मि दुनियाँ या भनौँ स्टार बन्ने सपना पालेर बसेका कलाकारहरुको कथा हो । फिल्मकै झल्को दिने २ घन्टा लामो नाटकमा विचमा मध्यान्तर पनि राखिएकोछ । अनि नाटकका दृश्यहरुलाई विभिन्न खन्डमा विभाजन गरिएकोछ। निर्देशक अनुप बरालले आफ्नो निर्देशकीयमा भनेजस्तै, “यो नाटकको सबैभन्दा शक्तिशाली पक्ष भनेको नै जीवनको विकट स्थितीमा पनि आफ्नो इच्छा, रहर र सपनाको मूल्यलाई हराउन नदिनु हो” । "ओह ! स्टार दुनियाँ " भारतका युवा नाटककर निल चौधरीले लेखेको तारामंडल नामक नाटकको नेपाली रुपान्तरण हो, जुन चर्चित फिल्मकार सत्यजित रे को लघु कथामा आधारित छ ।
दशैँ अघि हेरिएको यो नाटक मलाई पुन: हेरौँ हेरौँ लाग्दैछ, सायद यो हप्तामा फेरि एकपटक सर्वनाम पुगेर मन खोलेर २ घन्टा हाँसिनेछ ।
Comments
Post a Comment