ईन्टरनेटको दुनिँया, आफैँमा रमाइलो दुनियाँ । एउटा सपनाको दुनिँया भन्दा पनि फरक नपर्ला, ईन्टरनेटलाई । अझ ब्लगिङ का दुनियाँ मा छिरिसकेका अनि इन्टरनेटमा देश दुँनिया चहार्न पल्केकालाई त यो इन्टरनेट भनेको अनि ब्लगिङ भनेको त एउटा नशा नै सरह हुन्छ ।
ब्लगिङ सुरु गरिए पछि, इन्टरनेट नशा सरह त लाग्दै गयो, नयाँ साथीहरु पनि भेटिँदै गए । हुन त ब्लगिङ बाट परिचित भएका कुनैपनि साथीलाई अझसम्म भेटिएको छैन तर पनि उनीहरु किन यती धेरै आत्मिय लागेका हुन्, थाहा छैन । सम्भवत: ब्लगिङ को दुनिँयामा रमाइरहेका ब्लगरहरु सबैलाई, देख्दै नदेखेका अनि संसारको अर्को कुना मा रहेका ब्लगर साथीहरु प्यारा लाग्छन् होला । खै, यो कस्तो भावनात्मक नाता हो ? सायद हामीविच यही ब्लगरको साइनो होला, अथवा हाम्रा कुराहरु आपसमा मिल्ने भएर पनि हो कि ? कहिलेकाँहि सोच्छु अचम्म लागेर आउँछ, हैन सबै ब्लगरहरु एकैकिसिम का विचार राख्ने हुन्छन् कि क्या हो, कारण अधिकाशं विषयबस्तु मिलिरहेका हुन्छन्, अनि अधिकांश कमेन्टहरु पनि हो मा हो मिलाएर आइरहेको हुन्छ, हामी हो मा हो मिलाएर लेखिरहेका हुन्छौँ ।
अब, भुमिका धेरै नबाँधौ होला । आज म यहाँ एउटा साथीको खोजी गरिरहेछु । एउटा ब्लगर साथी, कहिले नभेटिएको साथी, अनि धेरै नै आत्मिय लागेको साथी, जो अहिले कहाँ हराइरहेकाछन्, के गरिरहेछन्, केहि थाहा छैन । ब्लगिङ सुरु गरेपछि ब्लगबाटै भेटिएका पहिलो आत्मिय साथी “अमेत्य” को खोजी म गरिरहेछु । उसको नम्बर म सँग भए, सायद म यो लेख्ने थिइन । अनि उसको ठेगाना थाहा भएपनि यो लेख्ने थिइन । तर एक्कासी उनी हराए ब्लगबाट, ६ सेप्टेम्बर २००८, मा उनले आफ्नो ब्लग अपडेट गरेका थिए, अनि त्यसै समय “हाम्रो आवाज” का लागि पनि एउटा पोष्ट लेखेका थिए । अनि फेसबुक मा पनि पछिल्लो अपडेट केही छैन । अत: म यसै ब्लगमार्फत उनको खोजी गरिरहेछु, उनको बारेमा केही खबर छ कि सबैलाई सोधिरहेछु ।
“अमेत्य” को नामबाट ब्लगिङ गर्ने उनी सम्भवत विराटनगरका हुन् । कम्युनिकेशन इन्जिनियरिङ भर्खर मात्र पास गरेका पोखरेल थरका अमेत्य पहिलो पटक सम्भवत मे महिना मा काठमाडौँ आएका थिए । च्याट मा जागिरको सिलसिला मा काठमाडौँ आएको बताएका अमेत्य यसो बेला मौका मा ब्लगमा झुल्कने गरेका थिए । उनीसँग निकै रमाइला कुराहरु हुन्थे, हाम्रो च्याट मा धेरै पटक कुराकानी भएपनि, कन्ट्याक्ट नम्बर कहिले मागिएन । अनि अहिले यसो लाग्छ, उसको नम्बर लिनुपर्ने रहेछ । काठमाडौँ को कोटेश्वर अनि महाराजगंज सम्म त पच्छाइएकै हो उनलाई तर अहिले अचानक उनी हराउँदा अलि कता कता डर पनि लागेर आएको छ ।
केहि हप्ता अगाडि इमेल पनि पठाएँ तर त्यसको जवाफ म आज सम्म पनि कुरिरहेको छु । इन्टरनेट अनि ब्लगिङ को नशा लागिसकेका “अमेत्य” अकश्मात हराइदिँदा मलाई डर लागिरहेको छ । अझ उनको पछिल्लो पोष्ट ले त मेरो मन मा आँधिबेहरी नै ल्याइदिएको छ, कामना छ उनको ब्लगको पछिल्लो पोष्टमा लेखिएको कुरा एउटा साहित्य मात्र होस् ।
सायद उनले मेरो बारेमा केहि कुरा लेखेको भएर पनि, उनको खोजखबर को चासो मलाई परेको हो कि, आखिर मान्छे स्वार्थी हुन्छ नि । खै, के हो म भन्न सक्दिन, तर म “अमेत्य” को खोजिगरिरहेछु, म एउटा ब्लगर साथीको खोज खबर गरिरहेछु, अनि “अमेत्य” को आत्मियता खोजिरहेछु । सायद काम को व्यस्तता ले पनि ब्लगमा नछिरेका होलान्, या काम को सिलसिला मा कुनै कुना मा पुगेका होलान्, जहाँ इन्टरनेट को सुविधा छैन, अनि चाहेर पनि हामी माझ आउन सकिरहेका छैनन् ।
आत्मिय साथी “अमेत्य”, तपाई यो कुरा कतै पढ्दैहुनुहुन्छ भने, एकपटक ईमेल गर्नुहोला है । अनि अन्य: साथिहरु, यहाँहरुलाई पनि अमेत्य सम्बन्धि केही जानकारी छ भने कृपया मलाई बताउनुहोला है । अमेत्य ले पछिल्लो पटक ब्लगमा “म HIV +VE” भन्ने पोष्ट लेख्नु अनि त्यसपछि देखि उनी गायब हुनुले मलाई कता कता डर लागिरहेछ, तर मेरो कुरालाई अनर्थ को रुपमा नबुझियोस् भन्ने पनि मेरो आग्रह रहेको छ । “अमेत्य” तपाई जहाँ हुनहुन्छ, सुखि अनि खुशी रहनुहोस्, अनि कतै तपाई मेरो ब्लग पढिरहनुभएको छ भने, कृपया मलाई एकपटक इमेल गर्नुहोस् ।
साथीहरु के तपाईलाई “अमेत्य” को बारेमा थाहा छ ???
अमेत्यको ब्लगबाट:
आकार – the shape (मेरो लागि लेखिएको पोष्ट)
अमेत्यको पछिल्लो पोष्ट:
म HIV +VE (अन्तिम पोष्ट)
ब्लगिङ सुरु गरिए पछि, इन्टरनेट नशा सरह त लाग्दै गयो, नयाँ साथीहरु पनि भेटिँदै गए । हुन त ब्लगिङ बाट परिचित भएका कुनैपनि साथीलाई अझसम्म भेटिएको छैन तर पनि उनीहरु किन यती धेरै आत्मिय लागेका हुन्, थाहा छैन । सम्भवत: ब्लगिङ को दुनिँयामा रमाइरहेका ब्लगरहरु सबैलाई, देख्दै नदेखेका अनि संसारको अर्को कुना मा रहेका ब्लगर साथीहरु प्यारा लाग्छन् होला । खै, यो कस्तो भावनात्मक नाता हो ? सायद हामीविच यही ब्लगरको साइनो होला, अथवा हाम्रा कुराहरु आपसमा मिल्ने भएर पनि हो कि ? कहिलेकाँहि सोच्छु अचम्म लागेर आउँछ, हैन सबै ब्लगरहरु एकैकिसिम का विचार राख्ने हुन्छन् कि क्या हो, कारण अधिकाशं विषयबस्तु मिलिरहेका हुन्छन्, अनि अधिकांश कमेन्टहरु पनि हो मा हो मिलाएर आइरहेको हुन्छ, हामी हो मा हो मिलाएर लेखिरहेका हुन्छौँ ।
अब, भुमिका धेरै नबाँधौ होला । आज म यहाँ एउटा साथीको खोजी गरिरहेछु । एउटा ब्लगर साथी, कहिले नभेटिएको साथी, अनि धेरै नै आत्मिय लागेको साथी, जो अहिले कहाँ हराइरहेकाछन्, के गरिरहेछन्, केहि थाहा छैन । ब्लगिङ सुरु गरेपछि ब्लगबाटै भेटिएका पहिलो आत्मिय साथी “अमेत्य” को खोजी म गरिरहेछु । उसको नम्बर म सँग भए, सायद म यो लेख्ने थिइन । अनि उसको ठेगाना थाहा भएपनि यो लेख्ने थिइन । तर एक्कासी उनी हराए ब्लगबाट, ६ सेप्टेम्बर २००८, मा उनले आफ्नो ब्लग अपडेट गरेका थिए, अनि त्यसै समय “हाम्रो आवाज” का लागि पनि एउटा पोष्ट लेखेका थिए । अनि फेसबुक मा पनि पछिल्लो अपडेट केही छैन । अत: म यसै ब्लगमार्फत उनको खोजी गरिरहेछु, उनको बारेमा केही खबर छ कि सबैलाई सोधिरहेछु ।
“अमेत्य” को नामबाट ब्लगिङ गर्ने उनी सम्भवत विराटनगरका हुन् । कम्युनिकेशन इन्जिनियरिङ भर्खर मात्र पास गरेका पोखरेल थरका अमेत्य पहिलो पटक सम्भवत मे महिना मा काठमाडौँ आएका थिए । च्याट मा जागिरको सिलसिला मा काठमाडौँ आएको बताएका अमेत्य यसो बेला मौका मा ब्लगमा झुल्कने गरेका थिए । उनीसँग निकै रमाइला कुराहरु हुन्थे, हाम्रो च्याट मा धेरै पटक कुराकानी भएपनि, कन्ट्याक्ट नम्बर कहिले मागिएन । अनि अहिले यसो लाग्छ, उसको नम्बर लिनुपर्ने रहेछ । काठमाडौँ को कोटेश्वर अनि महाराजगंज सम्म त पच्छाइएकै हो उनलाई तर अहिले अचानक उनी हराउँदा अलि कता कता डर पनि लागेर आएको छ ।
केहि हप्ता अगाडि इमेल पनि पठाएँ तर त्यसको जवाफ म आज सम्म पनि कुरिरहेको छु । इन्टरनेट अनि ब्लगिङ को नशा लागिसकेका “अमेत्य” अकश्मात हराइदिँदा मलाई डर लागिरहेको छ । अझ उनको पछिल्लो पोष्ट ले त मेरो मन मा आँधिबेहरी नै ल्याइदिएको छ, कामना छ उनको ब्लगको पछिल्लो पोष्टमा लेखिएको कुरा एउटा साहित्य मात्र होस् ।
सायद उनले मेरो बारेमा केहि कुरा लेखेको भएर पनि, उनको खोजखबर को चासो मलाई परेको हो कि, आखिर मान्छे स्वार्थी हुन्छ नि । खै, के हो म भन्न सक्दिन, तर म “अमेत्य” को खोजिगरिरहेछु, म एउटा ब्लगर साथीको खोज खबर गरिरहेछु, अनि “अमेत्य” को आत्मियता खोजिरहेछु । सायद काम को व्यस्तता ले पनि ब्लगमा नछिरेका होलान्, या काम को सिलसिला मा कुनै कुना मा पुगेका होलान्, जहाँ इन्टरनेट को सुविधा छैन, अनि चाहेर पनि हामी माझ आउन सकिरहेका छैनन् ।
आत्मिय साथी “अमेत्य”, तपाई यो कुरा कतै पढ्दैहुनुहुन्छ भने, एकपटक ईमेल गर्नुहोला है । अनि अन्य: साथिहरु, यहाँहरुलाई पनि अमेत्य सम्बन्धि केही जानकारी छ भने कृपया मलाई बताउनुहोला है । अमेत्य ले पछिल्लो पटक ब्लगमा “म HIV +VE” भन्ने पोष्ट लेख्नु अनि त्यसपछि देखि उनी गायब हुनुले मलाई कता कता डर लागिरहेछ, तर मेरो कुरालाई अनर्थ को रुपमा नबुझियोस् भन्ने पनि मेरो आग्रह रहेको छ । “अमेत्य” तपाई जहाँ हुनहुन्छ, सुखि अनि खुशी रहनुहोस्, अनि कतै तपाई मेरो ब्लग पढिरहनुभएको छ भने, कृपया मलाई एकपटक इमेल गर्नुहोस् ।
साथीहरु के तपाईलाई “अमेत्य” को बारेमा थाहा छ ???
अमेत्यको ब्लगबाट:
आकार – the shape (मेरो लागि लेखिएको पोष्ट)
अमेत्यको पछिल्लो पोष्ट:
म HIV +VE (अन्तिम पोष्ट)
I can say proudly you are really a nice blogger friend, and I really happy to found you as my blogger friend and some where teacher too.
ReplyDeleteKantipur City college ma computer Teacher jasto lag6 ! conform 6ina........
ReplyDeleteमलाई थाहा छैन । तर ब्लगचैँ अस्ति तिम्रैमा हेरेको थिएँ ।
ReplyDeleteramro job paayera yek dam nai bg bhayera hareyaka hun ki!!
ReplyDeletebhumika ta tapaile mero mankai jasto kura lekhnu bhae6. dherai ramro lagyo---pathadai jada jati dherai lekhepani thorai hune jasto lagyo. majjako lekhnu bhae6.
ReplyDelete...ani jahasamma tapaiko haraeko sathiko kura 6 ...aakar ji -tys sambhadhi malai pani k hi thaha bhaen ...ramro blogger hunuhudo rahe6....
....asha garau yo khabar uhale 6itai paer tapailaai reply dinu hune 6....
Oh God....hora..I din know about it
ReplyDeletelast time I commented too, in that poem and had thought it's nice but lil obscure...its really sad...And aakar..I salute your spirit. but still..i m optimistic..this is optimistic...blogging ko nasha nai yestai ho...this has happened to me too..once I made my blog private(around b4 2 yrs)..because of a big tragedy of my life..and people kept searching for me and asking and mailing...I replied none, I blocked everyoner in Gmail...but finally..after such a long silence..I have started blogging again..and feeling good to revive my spirit...so I think..Ametya..will come back..let him be himself for sometime...yo blog ko duniya nai yestai chha..ekpatak aayepachhi..1/2/3 yrs jati gayeb bhayepani..pharkera aaune ta yehi ho..coz आकारले भनेजस्तै, हाम्रो संसार त यसैमा छ ।
Paddha Kheri nai MUTU ra HATH kamne yasto lekh kina lekhnu huncha ????? Ma yahi chu ra Afulai khojdai chu ........Sorry ........blogging bata kehi din tadha vako ma .........I AM XTREMLY SORRY..........
ReplyDeleteयो पोष्ट ले केहि काम गर्यो कि, गरेन यो जिम्मा यहाँहरुलाई नै दिन्छु । यो पोष्ट लेख्नु को कारण बताउँ होला, "अमेत्य" ब्लग मा त्यतिराम्रो लेख्ने मान्छे अकश्मात हराउँदा, अलिकति खल्लो लागेको हो । वास्तवमा भन्ने हो भने, "अमेत्य" को ब्लग मा सबैकुरा को सम्मिश्रण पाइन्छ ।
ReplyDeleteअनि अर्को कुरा, अमेत्य ले यहाँ कमेन्ट दिएर आफ्नो उपस्थिति जनाउँदा निकै खुशी लाग्यो । "अमेत्य" मेरो लेखाइलाई अनर्थ नलगाउनु होला है । लेखाइ ले केहि अनर्थ लाग्न गएको भए, म माफि माग्छु छै, अमेत्य !
Ke lekhne ke nalakhene kehi nai sujhi raheko chaina ......tara tapai ko yo ma prati ko lekh dekhera...khai ke vanu shabda chaina...Ma swastha nai chu....Dhukka hunu hos...
ReplyDeleteKTM ra Ma ek arka lai chinna khojdai chhau ...so kehi din ko lagi blogging bata tadha vako ho ...I will come back .....
तर अमेत्य आकारको ईमेलको जवाफ त २ शब्द नै सहि लेख्नुपर्थ्यो नि त ।
ReplyDeleteअाकारजी तपाइँको खोजाइ सही लाग्यो र तपाइँको मित्रप्रेम देखेर सायदनै कोहीहोला जसले तपाइँ जस्तो मित्रको खोजी नगरोस । जेहोस अमात्यजी र तपाइँको मित्रता अझ घनिष्टहोस यहि शुभकामना ।
ReplyDeleteOh wow
ReplyDeleteThank God...he replied...
Aakar, aap bhi ajeeb hai yaar !!! Malai yo article, yesma bhayeka comment haru dekhera asaadhyai ramailo lagyo. Blog banaune rahar ta khasai laagdaina, tara tapai ko blog ma bhayeka khurak dekhera asaadhyai ruchi badhna thaalyo.
ReplyDeleteकुरा त ठिकै हो नि !
ReplyDeleteतर अच्युत दाइ, अब रेडियो मा बोल्न छाडेर ब्लगमा लेख्न थाल्ने हो ?
कुरा त ठिकै हो नि !
ReplyDeleteतर अच्युत दाइ, अब रेडियो मा बोल्न छाडेर ब्लगमा लेख्न थाल्ने हो ?
bhumika ta tapaile mero mankai jasto kura lekhnu bhae6. dherai ramro lagyo---pathadai jada jati dherai lekhepani thorai hune jasto lagyo. majjako lekhnu bhae6.
ReplyDelete...ani jahasamma tapaiko haraeko sathiko kura 6 ...aakar ji -tys sambhadhi malai pani k hi thaha bhaen ...ramro blogger hunuhudo rahe6....
....asha garau yo khabar uhale 6itai paer tapailaai reply dinu hune 6....
Oh God....hora..I din know about it
ReplyDeletelast time I commented too, in that poem and had thought it's nice but lil obscure...its really sad...And aakar..I salute your spirit. but still..i m optimistic..this is optimistic...blogging ko nasha nai yestai ho...this has happened to me too..once I made my blog private(around b4 2 yrs)..because of a big tragedy of my life..and people kept searching for me and asking and mailing...I replied none, I blocked everyoner in Gmail...but finally..after such a long silence..I have started blogging again..and feeling good to revive my spirit...so I think..Ametya..will come back..let him be himself for sometime...yo blog ko duniya nai yestai chha..ekpatak aayepachhi..1/2/3 yrs jati gayeb bhayepani..pharkera aaune ta yehi ho..coz आकारले भनेजस्तै, हाम्रो संसार त यसैमा छ ।